Was u verrast door alle commotie?

“Die ontstond in komkommertijd, tegen het einde van de zomervakantie. Dat zal meegespeeld hebben, maar was zeker niet de enige reden. Het onderwerp leeft echt in de branche. Dus zo vreemd was het voor mij niet.”

Maar er klonk ook de nodige kritiek door in alle commentaren en in de social media. Onwerkbare regels bedacht vanachter een bureau,  luidde de kritiek.

“Zeker. Maar als je vervolgens met de criticasters in gesprek ging, dan groeide het begrip wel. Ik heb zelf een onderzoek uitgevoerd naar één van de twee dodelijke ongevallen die leidden tot de regel. Als ik daarover vertelde miste dat zijn uitwerking zelden. Uiteindelijk wil niemand een ongeval. De machinist niet, de aannemer niet en de opdrachtgever niet.”

En hoe gaat het nu de ophef is geluwd?

De richtlijn  wordt steeds breder opgepikt. In aanpalende branches waar ze met groot materiaal werken,  in het grondverzet en de groensector hebben ze hem ook overgenomen, net als bij transport en logistiek Nederland. En hij is ook inhoudelijk verbreed. Het gaat niet meer alleen over het transport van graafbakken, maar ook over lepelborden, hijsarmen en andere uitrustingsstukken. Als je die even snel wil verplaatsen moet je ze dus ofwel stuk voor stuk verplaatsen aan het snelwisselsysteem  of vastsjorren op een platte kar.  Dat kost echt niet zoveel extra tijd, zoals sommigen op social media suggereerden. Je moet iets meer vooruit denken en anders plannen. Maar een graafmachine staat op een gemiddelde werkdag best wel eens stil.  Dan heeft de machinist tijd om dat transportklusje te doen. Veilig.”

Maar KAM-managers zoals u moeten daar natuurlijk ook in 2018 tot in den treure op blijven hameren.  

“Het leeft echt breed in de branche. Ik was pas bij een bijeenkomst van de unie van  waterschappen waar de graafbakken richtlijnl uit de Governance Code werd verspreid als een soort flyer. Het ziet er naar uit dat hij in 2018 wordt opgenomen in de Arbocatalogus.”

Dan kan het orenverbod dus alweer uit de Governance Code.

“Dat zou inderdaad kunnen. Want de Arbocatalogus heeft zo’n beetje de status van wetgeving.  Er wordt ook door de Inspectie SZW op gehandhaafd. Maar we willen er geen voorschot op nemen. We kijken hoe het allemaal precies verwoord wordt en als de formulering ons bevalt zijn we de eersten om de regel te schrappen. We zijn alleen voor regels als die iets toevoegen. Zo proberen we dicht aan te sluiten bij de praktijk en geen papieren tijgers te creëren.”

Dat klinkt mooi, maar worden er daadwerkelijk ooit regels geschrapt?

“Zeker. We hadden vroeger bijvoorbeeld de CROW richtlijn 132 en 307 voor het werken met verontreinigde grond. Die zijn onlangs ingrijpend herzien en vervangen door richtlijn 400. Hij is risico-gestuurd opgezet, dus niemand kan nog domweg regeltjes volgen. Ze moeten altijd blijven nadenken. De ondergrens van de regels is versoepeld, en er is meer nadruk komen te liggen op de echte risico-situaties. Dat voorkomt de schizofrene situatie die je vroeger nog wel eens tegenkwam, dat de grondwerkers in overall met maskers en luchtfilters werken terwijl de omwonenden in hun gewone kleren langs de te  bouwplaats lopen. Het is belangrijk om dat soort maatregelen te schrappen. Want die bepalen de praktische uitvoerbaarheid en de bereidheid van mensen om de regels na te leven.  Daar blijven we ook in 2018 op letten.”

Wat doet u als u in 2018 op een bouwplaats komt en iemand toch een bak in de oren neemt, om hem een stukje verderop te leggen?

Dan ga ik eerst met de machinist praten. Kent ie de regels, weet hij waarom ze zijn ingevoerd? Doet hij of een collega het daarna nog een keer, dan neem ik contact op met zijn baas. En blijft de onwil dan sturen we het bedrijf van het werk. Maar geloof me. Het is niet moeilijk mensen van het belang te overtuigen. Niemand wil ongelukken.”

Bron: Cobouw